آيينه دار

 «به نام خدا»غزل «ياس كبود» تقديم به آستان مقدس حضرت رقيه (س)    با عشق تو دويده و دم مي زنم حسين         تا شــام  با  رقيه، قدم مي زنم حسينگل واژه هاي بيرق سرخت كبود رنگ             يا س كبـود را كه قلم مي زنم حسين  هر جا گ آيينه دار ...ادامه مطلب

اگر شكوه داري ز داغ فراق                      وتنها تر از ماهي و در محاقوآزرده حال كـــــــوير غمي                      و روشنگر ديـــــده با شبنميومجنــون ليلاي افسانه اي     &nbs آيينه دار ...ادامه مطلب

                                              «خاطره انس »   به آستانه دل عشق بي ريــــــــــا دارم ز تربت رضوي خاك كيميــــــــــا دارم و آسمان دلم ابري است و بارانــــــــــي بهار خاطره ي انس با رضـــــــــــا دارم به زمزم سخنانــــــــــم نسيم مي گويد حديث سلسله ي شمس والضحــــــا دارم وتشنه ام پي افسون جرعـــــــه ي مي تو نگاه دل به سقا خانه ي طلــــــــــا دارم كبوتري نگرانم كه بــــــــاز در پي اوست حريم زاده پيغمبر خـــــــــــــدا دارم حصــــــــــار آيه ي ايمان لا الــه ام را به روح آينه سوگند از شمـــــــــا دارم و چشمه هاي تو جاري است زائــــرانت را غبار آينه ام را كه با صفـــــــــــا دارم بهار و هر چه شكوه شكوفـــــه هاي بهار نثار زائر مــــــــــولا من اين ردا دارم     آيينه دار ...ادامه مطلب

    مثنوي «مصافحه ماه و آفتاب»       ياس ِ  كبود  گر چه  نمودار  پاكــــــي  است اينجا  مدينه  چادرِ احساس خاكـــــــي است ام البـــــــــــنين(س) بـوي گل ياس دامنت سر چشـــــــمه ي كرامت عبـاس(ع)  دامنت صورتــــــــــــــــگريِ مرقد آلاله كار تو دل ها بسوخت از نگهِ اشكـــــــــــــبار تو بر خــــــــــــيز ،آسمان شرف را نظاره كن آن درّ ِشاهـــــــــــــوارِ نجف را نظاره كن بر خـــــــــــــيز قصد علقمه وآب دارد او شرم ازســكـينه تشنــــــــه ي بيتاب دارد او بر خـــــــــــيز با عقاب علـم موج مي زند درياي جــــــود و لطف  و كـرم موج مي زند    زين  كرده  بود  همت ِ بالاي بندگــــــــــي تا  خيمه ها  بياورد  از آبِ  زندگـــــــــــي تا آب صاف ازخس وخاشاك مي گــــــذشت جان را به كف گرفته از آن پاك مي گــــذشت باز  اين  عقاب ، ساحلِ دريا گـــــــرفته است اميد ها زِ عاطفه اش پا گـــــــــــرفته است ساقي بنوش آب ، گــــــــــــوارايِ جان تو ساقي بكوش، سرخـــــــــوشيِ عاشــقان تو پيوسته نفس، زمــــــزمه ي آب آب كـــــرد قصد وصال ِ يوســـفي از  بوتـراب(ع) كـــرد اي جان آيينه دار ...ادامه مطلب

مثنوي "باران ديده "   عشق تو می سرايد باران ديـــــــــــــده را آن خاطرات زینب و گلهای چیــــــــــده را شب بود و نينوا و نوای فـــــــــــــــراق او بر دوش می کشد غم ظلم عـــــــــراق ،او خوانديد خانمان مرا از حجاز عشـــــــــــق بيداد کرده اید  چرا بر نمـــاز عشـــــــــق طوفان تير تا زكمين كمان وزيــــــــــــــد آفت به بوستان رسول خدا رســــــــــيــد اصغر كه سوز تشنگي او را كباب كــــــرد آورد روي دست و تقاضاي آب كــــــــرد قرآن ناطق است شما باورش  كنـــــــــيد ساقي شويد و فكر مي ساغرش كنـــــــيد بيداد حرمله به هوا ريخت خـــــــــون او ثابت نمود پستي خصم زبـــــــــــــون او گويا حسين اشك غم از چهره پاك كـــرد تا پاره ي كتاب خدا زير خاك كـــــــــرد ديگر نخواست آب و قيامت  به پا نــمــود ثار الله است ذبح منا كربلا نمـــــــــــــود تيغ از نيام بر كشد آن قهرمان عشـــــــق تا بگذرد ز خون خود و هفت خوان عشــق او داغدار اكبر و عباس و اصغـــــــرا ست يا در عزاي خون خداوند اكبــــــــر است زان رستخيز و آيه ي ايثار مي ســــــرو د در خطبه ها سلوك سر يار مي ســــــرو د در آيينه دار ...ادامه مطلب

« اي دوست »   دوست دارم كه چو در راز و نيـازي اي دوست به دعايي دل ما را بنـــــــــوازي اي دوست هر كجا بانگ اذاني به افــــــــق منتظر است «سهله» اي يا كه به «رضوي» به نمازي اي دوست بركتم نيست در اين زمزمـــــــه ي زهد، مگر نغمه اي، ورد زبوري  ، بنــــوازي  اي دوست خانه اي از خور و خوابيدن و  خود خواهـي  ما همه خاموش و تو در سوز و گدازي  اي دوست ندبه  خوانيم و در اين جمعه برآمـــــــد آهي آشنايم بنـــــــــما ، محرم رازي اي دوست چشم بارانـــــــي ما  خاطره ي كرب بلاست انتقــــــــــام تو، نه اميد درازي اي دوست كاش باشيم كه چون بام فلــــــــك بگشايند عيسي آيد به وصالت ، تو چه سـازي اي دوست شاهد بزم ولايت به حضــــــــــورت  برسد و سرايد كه همه  خوبي و نــــازي  اي دوست رمز آزادي ما بندگي درگــــــــــــه توست دستگير همه  بردرگه بـــــــــازي اي دوست   والسلام آيينه دار ...ادامه مطلب

    مثنوي بام خود باوري   پژوهنـــده ي راز نــــــام وري فروزانفرم بام خود   بـــــــاوري كوير است درياي عرفــــــان   ما و باران  عشق  است  بر جـــان  ما بهين شهر بشرويه ام زادگــــــاه چو تابنده انديشه ام مهر و مــــاه هنر هم نشاني  خاك وي  اســـت وعاشق تر از خون  تــاك وي است ني عارف بيشه ي مولــــــــوي به توصيف انديشه ي مولــــــوي گهر مثنوي هاي مــــــّـلاي روم ز كنه صدفهاي دريـــــــاي روم برآورد و ناسفتـــــــه را آب داد به زلف غزلـــــــهاي او تاب داد اديبانه او ياسمــــــــن پروريد و بي تابي اش دامـــــن گل دريد به گلزار روياي باران قســـــــم به خرسندي نوبهــــــاران قسم كه او شعر وانديـشه را مي شناخت شعور سخن پيــشه را مي شناخت                 والسلام   آيينه دار ...ادامه مطلب

    باسمه تعالي با عا شورا ...   اي حسين(ع)، اجازه مي خواهم سوره «هل اتي» ي وصف شما را مرور كنم ؛ اي حسين، زماني كه نخل ليلايت بر زمين سوزان كربلا افتاد ، قصّه ي مجنون را سروديم و چون علم دار رشيدت از شريعه ي فرات مشك آبي برگرفت و تشنه لب ،راه خيامِ حرم را پيش رو داشت ايثار را به نظاره نشستيم . اي حسين، پرچم هايمان رابه خون شقايق نشانده ايم؛ روزي كه محاسنت را بر نيزه ها خضاب شده يافتيم . اي حسين ، با عاشورايت زيسته ايم و در راه كربلايت، همسفر عشق زينب بوده ايم . اي حسين ، بهار هم زاييده ي حماسه ي باشكوه توست روزي كه بر ساحل فرات       گل هاي رنگين باغ مصطفايي روييد گويا روزگار خود را « خونين بنياد معرفي مي كرد  چرا كه محرم اين ماه خون بر تارك آن خود نمايي مي كند. » اي حسين، پرپر شدن غنچه هايت  در طوفان كربلا ،سيلاب اشك و ماتم شيعيان را جاري ساخت. اي حسين ، دستان علم دار تو شفيع ما خواهدشد روزي كه  مادرت در صحراي محشرآن ها را به يادگاري نمايان سازد. اي حسين ، بر سجاده ي زينت بندگانت،شكوفه هاي  عرفان مولاعلي (ع) روييد ؛ زهي توفيق كه در شميم شكوفه ها ي زين العباد ،شب را سحر نماييم و ن آيينه دار ...ادامه مطلب